سالیان درازی است که بشر از الاغ یا درازگوش، برای کمک به پیش‌برد اهداف خود و تأمین نیازهای روزمره استفاده می‌کند. در بسیاری از جوامع این نقش بسیار حیاتی می‌باشد و نقش‌هایی چون شخم‌زدن اراضی کشاورزی، جابجاکردن اجناس مختلف، آب و انسان ایفا می‌کند. حفظ سلامت و رفاه الاغ در سرتاسر دنیا برای امرار معاش بخش زیادی از مردم کلیدی است.

این حیوان با ارزش برای بخش بزرگی از کره زمین، اثرات اقتصادی اجتماعی مهمی برجای گذاشته و کمک به بهبود وضعیت معیشتی شده است. برای مثال، در مالی دیده شده براساس آمار سال ۲۰۱۴، افرادی که صاحب الاغ هستند درآمدی به اندازه ۳ برابر میانگین درآمد ماهانه، کسب می‌کنند. در مکزیک دیده شده، تک‌سمی‌های کارگر (اسب، الاغ، قاطر و ...) به اندازه ۳۰٪ درآمد روزانه کارگران کسب درآمد دارند(بدون درنظر گرفتن توانایی حمل‌ونقل که خود باعث ایجاد هزینه می‌باشد). در هند نیز به کرات از درازگوش در حمل آجر برای ساخت‌و‌ساز استفاده می‌شود.

توانایی عبور از مسیر‌هایی که ماشین‌رو نیست، برای رساندن امداد در مسیر‌های صعب‌العبور، در کشورهای با درآمد متوسط و کمتر از متوسط، در بلایای طبیعی مانند آنچه در کشور نپال در سال ۲۰۱۵ رخ داد، حضور الاغ بسیار مفید است!

شوربختانه، سلامت و رفاه این جانور به کرّات دچار کم توجهی و نادیده گرفتن واقع شده است. علت این مسئله پیچیده است ولی به گفته ووآه یا سازمان جهانی بهداشت حیوانات کمبود منابع و دانش صاحبان این حیوان سخت‌کوش از دلایل مهم این اتفاق است.

برای کسب اطلاعات بیشتر به مقاله سازمان جهانی بهداشت حیوانات در این زمینه مراجعه کنید.


منبع: ووآه