آنفولانزای پرندگان که زمانی عمدتاً تهدیدی برای پرندگان به حساب می‌آمد، به شکلی جدید خو گرفته و بیماری از پرندگان حیات‌وحش به پستانداران حیات‌وحش گسترش یافته و اثری بی‌سابقه برجای گذاشته است.

همه‌گیری‌های آنفولانزای پرندگان، منجر به سقوط جمعیت حیات‌وحش در نواحی مختلف از جمله پستانداران دریایی امریکای جنوبی شده‌است. تلفات حیات‌وحش در مقیاس کنونی، خطر بی‌سابقه‌ای برای انقراض جمعیت‌ها در حیات‌وحش و به‌وجود‌آمدن بحران زیست‌محیطی شده است.

گسترش روزافزون آنفولانزای فوق حاد پرندگان (HPAI) به نقطه بی‌سابقه‌ای رسیده که گزارش‌ها حاکی از ردیابی اثر این ویروس در سرزمین اصلی قطب جنوب می‌باشند. این ویروس که ابتدا در سال ۲۰۲۱ اروپا را دربرگرفته بود، قاره‌‌ها را درنوردیده و به امریکای شمالی در همان سال و امریکای جنوبی در ۲۰۲۲ رسیده است. جدیدترین داده‌ها نیز نشان می‌دهد، گسترش ویروس به جزایر قطب جنوب در ۲۰۲۳ اتفاق افتاده است. اگرچه، شدت این خطر با نفوذ ویروس به شمالی‌ترین بخش (Northern tip) سرزمین اصلی قطب جنوب بیشتر می‌شود. این نفوذ توسط سامانه اطلاعاتی سازمان جهانی بهداشت حیوانات (WAHIS)گزارش شده است.

شناسایی ویروس برای اولین بار در یک کاکایی اقیانوسی قطب جنوب (Saku) توسط دانشمندان آرژانتینی در محل پایگاه علمی قطب جنوب آرژانتین به نام پریماورا (Primavera) صورت گرفت. این پرنده‌ها، پرنده‌های دریایی با جثه بزرگ هستند که در نواحی قطب جنوب و اطراف آن زادوولد می‌کنند. آنها نقش نگران‌کننده‌ای را در انتقال به عنوان ناقل (vector) بیماری‌ها ایفا می‌کنند، چراکه در فصول غیرتولیدمثلی به نواحی شمالی‌تر مهاجرت می‌کنند.

تخمین‌ها متنوع است اما از سال ۲۰۲۱، ۴۸۵ گونه از بیش از ۲۵ راسته (Order) پرندگان و ۳۷ گونه پستاندار جدید تحت تأثیر این بیماری قرار گرفتند. تنها جزایر اقیانوسی، استرالیا و نیوزیلند از بیماری عاری ماندند، البته شرایط به سرعت در حال تغییر است.


منبع: ووآه