پاروو ویروس سگ‌سانان (CPV) را غالباً با اسهال خونی در توله سگ‌ها می‌شناسند. یک بیماری تهدیدکننده حیات، که اکثراً توله سگ‌های واکسینه نشده را ممکن است آلوده کند. عامل این بیماری، یک‌ ویروس کوچک و غیر پوشش دار به نام پارووویروس سگ‌سانان یا Canine parvovirus است.

راه انتقال بیماری

اصلی ترین شیوه انتقال بیماری از طریق دهانی - مدفوعی (feco-oral) است. به این معنا که مدفوع یک سگ مبتلا، می‌تواند سگ های سالم را در صورتی که با مدفوع سگ بیمار تماس داشته‌باشند، آلوده کند.

همچنین اگر سگ بیماری به کلینیک دامپزشکی مراجعه کند و پس از آن، محیط ضدعفونی نشود، احتمال انتقال آلودگی به سایر سگ ها به ویژه توله سگ‌ها وجود دارد.

حتی مگس‌ها و فومیت‌ها (اجسام بی جان موجود در محیط) هم می‌توانند از عوامل شیوع بیماری باشند.

کدام نژادهای سگ مستعدترند؟

نژادهای زیر، نسبت به این بیماری مستعدترند. بدین معنی که اگر آلوده شوند خطر بیشتری تهدیدشان می‌کند و به مراقبت جدی‌تری نیاز خواهند داشت.

۱- نژاد rottweilers


۲- نژاد doberman pinscher

۳- نژاد American pitbull terrier

۴- نژاد English spinger spaniel

۵- نژاد German shepherd

مشخصات کامل، قیمت و خرید نژاد سگ ژرمن شپرد (German Shepherd Dog) | پت راید

به صورت کلی، نژادهای خالص از سایر نژادها، مستعدترند.

عوامل مستعد کننده

به صورت کلی، سگ های زیر یکسال که واکسینه نشده اند یا واکسن ناکافی (یا نامرغوب) دریافت کرده اند، مستعدتر هستند.

در هفته‌های ۱۲ تا ۱۴ حساسیت سگ‌ها نسبت به این بیماری بیشتر می‌شود.

یکسری از موارد دیگر از جمله وجود انگل‌های روده‌ای (مثل کرم آسکاریس)، ازدیاد جمعیت، استرس‌های محیطی و آلودگی شدید محیط (مثلا در محیط‌هایی که تعداد زیادی سگ کنار هم نگهداری می‌شوند) هم می‌توانند حیوان را مستعد درگیری با این بیماری بکنند.

بیماری زایی ویروس

این ویروس، علاقمند به سلول‌هایی است که تقسیم پذیری بالایی دارند؛ از جمله: غده تیموس، مغز استخوان، طحال، خمل‌ها (کریپت‌ها) ی روده و اپی‌تلیوم گوارشی

ویروس پس از ورود به دهان، از راه دهان وارد عقده های لنفاوی ناحیه‌ای، حلق و لوزه ها می‌شود.

نهایتاً این ویروس در دستگاه گوارش باعث نکروز (مرگ سلولی) کریپت‌ها و روی‌هم خوابیدن ریزپرزها (ویلی‌ها) می‌شود. به همین دلیل خون را در مدفوع می‌بینید.

همینطور به دلیل عفونت های ثانویه و گردش تعداد زیادی باکتری در خون (باکترمی)، شوک عفونی (سپتیک) هم ممکن است اتفاق بیفتد.

همچنین ممکن است نکروز مغز استخوان به دلیل عفونت مغز استخوان اتفاق بیفتد که به دنبال آن، لوکوپنی (Leukopenia) و کم‌خونی (Anemia) را خواهیم داشت.

علائم بیماری

افسردگی و گوشه گیری، بی‌اشتهایی، استفراغ، اسهال (گاهی خونی)، تب، دهیدراسیون و روده های پر گاز در لمس، شایع ترین علائم این بیماری هستند.

اسهال در این بیماری، بوی بسیار متعفنی دارد.

استفراغ ها هم در صورت عدم درمان، بیشتر و شدیدتر می‌شوند. همچنین ممکن است کرم آسکاریس هم در استفراغشان دیده شود.

تشخیص و درمان

این بیماری گاهی با بیماری ویروسی دیگری تحت عنوان دیستمپر اشتباه گرفته می‌شود. برای تشخیص صحیح و به موقع، به محض مشاهده علائم، فوراً به دامپزشکی مراجعه کنید. هر چه زودتر مقابله با این بیماری آغاز شود، شانس بهبود و نجات حیوان شما بیشتر خواهد بود.

از آن مهم‌تر، باید بدانید که با واکسیناسیون دقیق و به موقع، بیشترین کمک را در جهت پیشگیری این بیماری، به حیوان خود می‌کنید.